Gejala sosial merupakan tingkah laku atau fenomena dalam masyarakat yang dianggap menyimpang daripada norma-norma dan nilai-nilai yang diterima umum.
Gejala sosial sering dikaitkan dengan kesan negatif terhadap individu, keluarga, dan masyarakat.
Jenis-jenis Gejala Sosial
Terdapat pelbagai jenis gejala sosial yang lazim berlaku dalam masyarakat seperti, penyalahgunaan dadah, keganasan rumah tangga, ponteng sekolah, vandalisme, kehamilan remaja, pembuangan bayi, penagihan alkohol, perjudian, dan gelandangan.
Gejala sosial dalam kalangan remaja merangkumi pelbagai tingkah laku dan fenomena yang membimbangkan termasuk jenayah juvana, ponteng sekolah, dan buli. Gejala sosial dalam kalangan remaja perlu ditangani untuk memastikan perkembangan dan kesejahteraan generasi masa depan.
Contoh-contoh Gejala Sosial dalam Kalangan Remaja
Penyalahgunaan dadah
Penyalahgunaan dadah dalam kalangan remaja merujuk kepada penggunaan dadah secara haram atau tidak dipreskripsikan oleh doktor untuk tujuan rekreasi atau bukan perubatan. Dadah yang sering disalahgunakan oleh remaja di Malaysia termasuk methamphetamine (syabu), ketamine, ganja, dan pil ecstasy. Remaja mungkin mula mengambil dadah disebabkan oleh tekanan rakan sebaya, perasaan ingin tahu, atau sebagai cara untuk mengatasi tekanan atau masalah emosi.
Penyalahgunaan dadah boleh membawa kesan negatif yang serius kepada kesihatan fizikal dan mental remaja. Ia boleh menyebabkan kerosakan organ, masalah pembelajaran dan memori, dan perubahan mood yang tidak stabil. Remaja yang ketagih dadah juga berisiko tinggi untuk terlibat dalam tingkah laku berisiko seperti hubungan seks tidak selamat atau perkongsian jarum suntikan, yang boleh membawa kepada jangkitan HIV/AIDS dan hepatitis.
Menurut Agensi Antidadah Kebangsaan (AADK), pada tahun 2020, seramai 16,152 penagih dadah baru dikesan di Malaysia, di mana 72% daripadanya adalah remaja dan belia berusia 19 hingga 39 tahun. Ini menunjukkan bahawa penyalahgunaan dadah dalam kalangan remaja kekal sebagai isu yang membimbangkan di negara ini.
Jenayah juvana
Jenayah juvana merujuk kepada perlakuan jenayah yang dilakukan oleh individu di bawah umur dewasa, biasanya di bawah usia 18 tahun. Remaja yang terlibat dalam jenayah juvana mungkin mencuri, merompak, melakukan vandalisme, atau terlibat dalam keganasan seperti pergaduhan atau serangan fizikal. Faktor-faktor seperti kemiskinan, persekitaran keluarga yang tidak stabil, pengaruh rakan sebaya, dan kegagalan akademik boleh menyumbang kepada penglibatan remaja dalam aktiviti jenayah.
Penglibatan dalam jenayah pada usia muda boleh membawa kesan negatif jangka panjang kepada remaja. Ia boleh menjejaskan pendidikan dan prospek pekerjaan mereka, serta meningkatkan risiko untuk terus terlibat dalam tingkah laku antisosial pada usia dewasa. Remaja yang disabitkan dengan jenayah juga mungkin menghadapi hukuman penjara, yang boleh memberi kesan buruk kepada perkembangan dan kesejahteraan emosi mereka.
Statistik daripada Polis Diraja Malaysia (PDRM) menunjukkan bahawa pada tahun 2020, seramai 4,833 remaja berusia 12 hingga 17 tahun ditahan atas pelbagai kesalahan jenayah, termasuk mencuri, pecah rumah, dan mencederakan orang lain. Angka ini menekankan keperluan untuk program pencegahan dan intervensi awal bagi menangani jenayah juvana.
Ponteng sekolah
Ponteng sekolah merujuk kepada ketidakhadiran pelajar ke sekolah tanpa alasan yang sah atau kebenaran daripada pihak sekolah atau ibu bapa. Remaja mungkin ponteng sekolah disebabkan oleh pelbagai faktor, termasuk masalah keluarga, kesukaran pembelajaran, buli, atau pengaruh rakan sebaya yang negatif. Mereka mungkin menghabiskan masa di pusat beli-belah, kafe siber, atau terlibat dalam aktiviti tidak sihat seperti merokok atau menagih dadah.
Ponteng sekolah boleh membawa kesan buruk kepada pencapaian akademik dan prospek pendidikan remaja. Pelajar yang kerap tidak hadir ke sekolah ketinggalan dalam pelajaran dan mungkin menghadapi kesukaran untuk mengejar semula. Mereka juga berisiko tinggi untuk keciciran atau berhenti sekolah sepenuhnya, yang boleh menjejaskan peluang pekerjaan dan ekonomi mereka pada masa hadapan.
Kementerian Pendidikan Malaysia melaporkan bahawa pada tahun 2019, seramai 67,053 pelajar sekolah menengah dikesan ponteng sekolah, mewakili 1.38% daripada jumlah pelajar sekolah menengah di negara ini. Masalah ponteng sekolah memerlukan kerjasama antara pihak sekolah, ibu bapa, dan masyarakat untuk mengenal pasti dan menangani faktor-faktor penyumbang, serta menyediakan sokongan yang sesuai untuk menggalakkan kehadiran sekolah yang konsisten.
Buli
Buli merupakan tingkah laku agresif yang disengajakan dan berulang, di mana seseorang menggunakan kuasa atau pengaruh untuk menyakiti, menakutkan, atau menguasai orang lain yang dianggap lebih lemah. Dalam kalangan remaja, buli boleh berlaku secara fizikal (seperti memukul atau menolak), lisan (seperti panggilan nama atau ugutan), atau emosi (seperti pengasingan sosial atau penyebaran khabar angin). Dengan kemajuan teknologi, buli siber yang berlaku melalui platform dalam talian seperti media sosial atau pesanan segera juga semakin berleluasa.
Buli boleh membawa kesan negatif yang mendalam kepada kesihatan mental dan emosi mangsa. Remaja yang menjadi mangsa buli berisiko tinggi untuk mengalami masalah seperti kemurungan, kebimbangan, dan harga diri yang rendah. Mereka mungkin juga mengalami kesukaran dalam pembelajaran dan pergaulan sosial, serta cenderung untuk ponteng sekolah atau terlibat dalam tingkah laku berisiko. Dalam kes yang teruk, buli boleh membawa kepada percubaan membunuh diri atau kejadian keganasan serius.
Kajian oleh UNICEF pada tahun 2018 mendapati bahawa di Malaysia, lebih daripada 1 dalam 5 remaja berusia 13 hingga 17 tahun pernah mengalami buli. Ini menunjukkan bahawa buli kekal sebagai isu yang membimbangkan dalam kalangan remaja di negara ini. Sekolah, ibu bapa, dan masyarakat perlu bekerjasama untuk mewujudkan persekitaran yang selamat dan inklusif, serta mempromosikan nilai-nilai hormat dan toleransi untuk mencegah dan menangani tingkah laku buli.
Kehamilan remaja
Kehamilan remaja merujuk kepada kehamilan yang berlaku dalam kalangan remaja perempuan, biasanya di bawah usia 20 tahun. Di Malaysia, kehamilan remaja sering dikaitkan dengan hubungan seks sebelum nikah, yang bertentangan dengan nilai-nilai agama dan budaya masyarakat. Remaja mungkin terlibat dalam aktiviti seksual disebabkan oleh tekanan rakan sebaya, kurang pengetahuan tentang kesihatan reproduktif, atau penderaan seksual.
Kehamilan remaja boleh membawa risiko kesihatan yang serius kepada ibu muda dan bayi mereka. Remaja yang hamil berisiko tinggi untuk mengalami komplikasi seperti tekanan darah tinggi, anemia, dan kelahiran pramatang. Mereka juga mungkin menghadapi kesukaran untuk meneruskan pendidikan atau mendapatkan pekerjaan yang stabil, yang boleh menjejaskan prospek sosioekonomi mereka pada masa hadapan.
Menurut Kementerian Kesihatan Malaysia, pada tahun 2020, seramai 13,495 remaja perempuan berusia 10 hingga 19 tahun mendapatkan rawatan kebidanan dan sakit puan di klinik kesihatan kerajaan. Angka ini menunjukkan bahawa kehamilan remaja kekal sebagai cabaran kesihatan awam yang ketara di negara ini. Pendidikan kesihatan seksual dan reproduktif yang komprehensif adalah penting untuk membantu remaja membuat keputusan yang sihat dan bertanggungjawab tentang seksualiti mereka.
Melepak
Melepak merujuk kepada tingkah laku remaja yang menghabiskan masa secara tidak produktif, sering di tempat awam seperti pusat beli-belah, kafe siber, atau taman permainan. Remaja yang melepak mungkin ponteng sekolah, menganggur, atau kekurangan aktiviti bermakna untuk mengisi masa lapang mereka. Mereka mungkin terlibat dalam tingkah laku berisiko seperti merokok, menagih dadah, atau pergaulan bebas.
Melepak boleh membawa kesan negatif kepada perkembangan sosial dan emosi remaja. Ia boleh menghalang pembentukan kemahiran interpersonal yang sihat dan menjejaskan kebolehan mereka untuk membentuk hubungan yang bermakna dengan orang lain. Remaja yang melepak juga mungkin ketinggalan dalam akademik dan kehilangan peluang untuk membangunkan minat atau kemahiran yang bermanfaat untuk masa depan mereka.
Faktor-faktor seperti kurang pengawasan ibu bapa, kekurangan aktiviti rekreasi yang sesuai, dan pengaruh rakan sebaya yang negatif boleh menyumbang kepada masalah melepak dalam kalangan remaja. Program pencegahan yang menyediakan alternatif yang sihat dan menarik untuk mengisi masa lapang remaja, seperti aktiviti sukan atau kesenian, boleh membantu mengurangkan tingkah laku melepak.
Ketagihan internet dan permainan video
Ketagihan internet dan permainan video merujuk kepada penggunaan teknologi digital secara berlebihan dan kompulsif, sehingga menjejaskan fungsi harian individu. Remaja mungkin menghabiskan jumlah masa yang tidak terkawal dalam talian atau bermain permainan video, sering kali mengabaikan tanggungjawab lain seperti kerja sekolah, aktiviti fizikal, atau interaksi sosial bersemuka.
Ketagihan internet dan permainan video boleh membawa kesan negatif kepada kesihatan fizikal dan mental remaja. Ia boleh menyebabkan masalah seperti gangguan tidur, obesiti, keletihan mata, dan sakit belakang akibat postur yang tidak betul. Remaja yang ketagih juga berisiko tinggi untuk mengalami masalah kesihatan mental seperti kemurungan, kebimbangan, dan isolasi sosial.
Kajian oleh CyberSAFE Malaysia pada tahun 2018 mendapati bahawa 89.3% remaja Malaysia menggunakan internet, dengan purata penggunaan selama 5 jam sehari. Sebanyak 35.9% daripada remaja ini menunjukkan tanda-tanda ketagihan internet. Dapatan ini menunjukkan bahawa ketagihan internet dan permainan video merupakan isu yang semakin membimbangkan dalam kalangan remaja di negara ini.
Ibu bapa dan penjaga perlu memantau penggunaan teknologi digital remaja dan menetapkan batasan yang sesuai. Sekolah dan masyarakat juga boleh memainkan peranan dengan mempromosikan penggunaan teknologi secara sihat dan bertanggungjawab, serta menyediakan aktiviti alternatif yang menarik untuk remaja.
Pelacuran remaja
Pelacuran remaja merujuk kepada penglibatan remaja dalam aktiviti seksual untuk wang atau barangan berharga. Remaja mungkin terlibat dalam pelacuran disebabkan oleh pelbagai faktor, termasuk kemiskinan, penderaan seksual, tekanan rakan sebaya, atau pengaruh sindiket jenayah terancang. Mereka mungkin direkrut atau dimanipulasi oleh individu yang lebih tua atau melalui platform dalam talian.
Pelacuran remaja boleh membawa kesan negatif yang mendalam kepada kesejahteraan fizikal, mental, dan emosi remaja. Mereka berisiko tinggi untuk mendapat penyakit jangkitan seksual, kehamilan yang tidak dirancang, dan komplikasi kesihatan reproduktif. Pengalaman eksploitasi seksual juga boleh menyebabkan trauma psikologi, harga diri yang rendah, dan kesukaran untuk membentuk hubungan yang sihat pada masa hadapan.
Walaupun data khusus tentang pelacuran remaja di Malaysia adalah terhad, isu ini sering dilaporkan dalam media dan menjadi kebimbangan masyarakat. Usaha untuk menangani pelacuran remaja perlu melibatkan pendekatan pelbagai dimensi, termasuk penguatkuasaan undang-undang terhadap eksploitasi seksual kanak-kanak, program pemerkasaan ekonomi untuk keluarga miskin, dan perkhidmatan sokongan untuk remaja yang terjejas.
Gangsterisme
Gangsterisme merujuk kepada penglibatan remaja dalam kumpulan gengster atau aktiviti gengsterisme. Kumpulan gengster sering dikaitkan dengan tingkah laku jenayah dan antisosial, seperti keganasan, pemerasan, atau penjualan dadah. Remaja mungkin menyertai geng untuk mendapatkan rasa kekitaan, perlindungan, atau status sosial. Mereka mungkin direkrut melalui tekanan rakan sebaya atau dipengaruhi oleh budaya gengster yang diglorifikasikan dalam media dan budaya popular.
Penglibatan dalam gangsterisme boleh membawa kesan negatif yang serius kepada remaja dan masyarakat. Remaja yang terlibat dalam aktiviti gengsterisme berisiko tinggi untuk kecederaan fizikal, penangkapan, dan sabitan jenayah. Mereka juga mungkin menghadapi kesukaran untuk meninggalkan gaya hidup gengster dan berintegrasi semula ke dalam masyarakat arus perdana.
Menurut statistik Polis Diraja Malaysia (PDRM), pada tahun 2020, seramai 285 remaja berusia 12 hingga 17 tahun ditahan atas kesalahan berkaitan gengsterisme. Angka ini menunjukkan bahawa gangsterisme kekal sebagai cabaran dalam kalangan remaja di Malaysia. Usaha untuk menangani isu ini perlu melibatkan kerjasama antara pihak penguatkuasaan undang-undang, sekolah, keluarga, dan masyarakat untuk menyediakan alternatif yang positif dan sokongan untuk remaja yang berisiko.
Lari dari rumah
Lari dari rumah merujuk kepada tindakan remaja yang meninggalkan rumah tanpa kebenaran atau pengetahuan ibu bapa atau penjaga mereka. Remaja mungkin lari dari rumah disebabkan oleh pelbagai faktor, termasuk konflik keluarga, penderaan fizikal atau seksual, masalah kesihatan mental, atau pengaruh rakan sebaya. Mereka mungkin berasa tertekan, tidak difahami, atau tidak dihargai di rumah,
dan melihat pelarian sebagai satu-satunya pilihan untuk mengatasi masalah mereka.
Remaja yang lari dari rumah terdedah kepada pelbagai risiko dan bahaya. Mereka mungkin terlibat dalam tingkah laku berisiko seperti penyalahgunaan dadah, aktiviti seksual tidak selamat, atau jenayah untuk terus hidup di jalanan. Mereka juga berisiko tinggi untuk menjadi mangsa eksploitasi seksual atau pemerdagangan manusia. Tanpa akses kepada keperluan asas seperti makanan, tempat tinggal, atau penjagaan kesihatan, kesejahteraan fizikal dan mental mereka boleh terjejas dengan teruk.
Walaupun data khusus tentang remaja yang lari dari rumah di Malaysia adalah terhad, isu ini sering dilaporkan dalam media dan menjadi kebimbangan masyarakat. Pencegahan dan intervensi awal adalah penting untuk menangani masalah ini. Ini termasuk mempromosikan komunikasi dan hubungan keluarga yang sihat, menyediakan perkhidmatan kaunseling dan sokongan untuk remaja dan keluarga yang menghadapi masalah, serta mewujudkan sistem perlindungan kanak-kanak yang berkesan.
Penyalahgunaan bahan
Penyalahgunaan bahan (substance abuse) merujuk kepada penggunaan bahan-bahan seperti alkohol, tembakau, atau inhalan secara berlebihan atau memudaratkan. Remaja mungkin mula menggunakan bahan-bahan ini disebabkan oleh tekanan rakan sebaya, perasaan ingin tahu, atau sebagai cara untuk mengatasi tekanan emosi. Penggunaan bahan pada usia muda boleh membawa kesan negatif yang serius kepada perkembangan fizikal dan mental remaja.
Penggunaan alkohol dalam kalangan remaja boleh menyebabkan kerosakan otak, masalah pembelajaran dan memori, serta tingkah laku berisiko seperti pemanduan di bawah pengaruh alkohol. Merokok pula dikaitkan dengan pelbagai masalah kesihatan seperti kanser, penyakit jantung, dan penyakit paru-paru. Penyalahgunaan inhalan seperti gam atau pencair cat boleh menyebabkan kerosakan organ, masalah pernafasan, dan gangguan neurologik.
Kajian oleh Institut Penyelidikan Tingkah Laku Kesihatan, Kementerian Kesihatan Malaysia pada tahun 2017 mendapati bahawa 11.8% remaja berusia 13 hingga 17 tahun pernah merokok, manakala 10.2% pernah meminum alkohol. Dapatan ini menunjukkan bahawa penderaan bahan dalam kalangan remaja di Malaysia memerlukan perhatian dan tindakan pencegahan yang berterusan.
Seks bebas
Seks bebas merujuk kepada aktiviti seksual yang dilakukan oleh remaja tanpa komitmen atau ikatan perkahwinan. Remaja mungkin terlibat dalam seks bebas disebabkan oleh tekanan rakan sebaya, pengaruh media, atau kekurangan pengetahuan tentang kesihatan seksual dan reproduktif. Amalan seks tidak selamat boleh membawa risiko seperti kehamilan yang tidak dirancang, penyakit jangkitan seksual, dan kesan emosi yang negatif.
Seks bebas dalam kalangan remaja juga bertentangan dengan nilai-nilai agama dan budaya masyarakat Malaysia yang secara umumnya menekankan kepentingan kesucian sebelum perkahwinan. Remaja yang terlibat dalam seks bebas mungkin berasa malu atau bersalah, atau menghadapi stigma sosial jika aktiviti mereka diketahui umum. Ini boleh membawa kesan negatif kepada kesihatan mental dan hubungan sosial mereka.
Pendidikan kesihatan seksual dan reproduktif yang komprehensif adalah penting untuk membantu remaja membuat keputusan yang sihat dan bertanggungjawab tentang seksualiti mereka. Ini termasuk maklumat tentang perkembangan fizikal dan emosi, perhubungan yang sihat, pencegahan kehamilan, dan penyakit jangkitan seksual. Ibu bapa, sekolah, dan masyarakat juga perlu bekerjasama untuk mewujudkan persekitaran yang menyokong nilai-nilai positif dan menggalakkan komunikasi terbuka tentang isu-isu seksualiti.
Ketagihan pornografi
Ketagihan pornografi merujuk kepada penggunaan bahan pornografi secara kompulsif dan berlebihan, sehingga menjejaskan fungsi harian individu. Dengan akses mudah kepada internet dan peranti mudah alih, remaja semakin terdedah kepada bahan pornografi pada usia yang muda. Penggunaan pornografi secara berlebihan boleh membawa kesan negatif kepada perkembangan seksual, hubungan, dan kesejahteraan emosi remaja.
Ketagihan pornografi boleh menyebabkan persepsi yang tidak realistik tentang seksualiti dan hubungan intim. Remaja mungkin mempunyai jangkaan yang tidak sihat atau tidak realistik tentang rupa bentuk badan, prestasi seksual, atau tingkah laku seksual berdasarkan apa yang mereka lihat dalam pornografi. Ini boleh menjejaskan kebolehan mereka untuk membentuk hubungan intim yang sihat dan bermakna pada masa hadapan.
Penggunaan pornografi secara berlebihan juga boleh menyebabkan masalah seperti fungsi seksual yang terganggu, kesukaran untuk mengawal impuls seksual, dan gangguan tidur atau tugas harian. Dalam kes yang teruk, ia boleh membawa kepada tingkah laku seksual kompulsif atau tidak sihat.
Pencegahan dan rawatan ketagihan pornografi perlu melibatkan pendekatan pelbagai dimensi, termasuk pendidikan tentang seksualiti yang sihat, penapis kandungan internet, dan perkhidmatan kaunseling untuk individu yang terjejas. Ibu bapa dan penjaga juga perlu berwaspada dengan penggunaan internet remaja dan menggalakkan komunikasi terbuka tentang isu-isu seksualiti.
Masalah kesihatan mental
Masalah kesihatan mental dalam kalangan remaja merujuk kepada pelbagai gangguan emosi, psikologi, dan tingkah laku yang menjejaskan kesejahteraan dan fungsi harian mereka. Antara masalah kesihatan mental yang lazim dalam kalangan remaja termasuk kemurungan, kebimbangan, dan gangguan pemakanan. Tekanan akademik, konflik keluarga, buli, dan perubahan fisiologi akil baligh boleh menyumbang kepada perkembangan masalah kesihatan mental pada usia remaja.
Kemurungan dalam kalangan remaja boleh menyebabkan perasaan sedih yang berpanjangan, kehilangan minat dalam aktiviti harian, perubahan corak tidur dan selera makan, dan pemikiran tentang kematian atau membunuh diri. Kebimbangan pula boleh menyebabkan perasaan risau yang melampau, serangan panik, atau tingkah laku mengelak. Gangguan pemakanan seperti anoreksia atau bulimia boleh menyebabkan pengambilan makanan yang tidak sihat dan menjejaskan pertumbuhan dan perkembangan fizikal remaja.
Kajian Kesihatan dan Morbiditi Kebangsaan 2017 oleh Kementerian Kesihatan Malaysia mendapati bahawa 10.1% remaja berusia 13 hingga 17 tahun mengalami kemurungan, manakala 39.7% mengalami kebimbangan. Dapatan ini menunjukkan bahawa masalah kesihatan mental dalam kalangan remaja di Malaysia memerlukan perhatian dan tindakan segera.
Menangani masalah kesihatan mental remaja memerlukan pendekatan menyeluruh yang melibatkan kerjasama antara sektor kesihatan, pendidikan, dan masyarakat. Ini termasuk menyediakan perkhidmatan kesihatan mental yang mudah diakses, mempromosikan kesedaran dan literasi kesihatan mental, dan mewujudkan persekitaran yang menyokong kesejahteraan emosi remaja. Ibu bapa, guru, dan penjaga juga perlu peka dengan tanda-tanda awal masalah kesihatan mental dan mencari bantuan profesional jika perlu.
Gejala sosial dalam kalangan remaja di Malaysia merupakan isu yang kompleks dan pelbagai dimensi. Faktor-faktor seperti kemiskinan, persekitaran keluarga, pengaruh rakan sebaya, dan akses kepada teknologi boleh menyumbang kepada perkembangan gejala sosial. Usaha untuk menangani isu ini perlu melibatkan kerjasama antara pelbagai pihak berkepentingan, termasuk kerajaan, sektor swasta, pertubuhan bukan kerajaan, dan masyarakat secara keseluruhannya.
Apakah Punca Gejala Sosial di Kalangan Remaja?
Kajian akademik mengenai punca gejala sosial dalam kalangan remaja di Malaysia menyerlahkan beberapa faktor utama yang mempengaruhi isu-isu ini. Kajian berkaitan masalah sosial ini telah diterbitkan dalam Jurnal Hadhari: An International Journal pada tahun 2019 bertajuk “FAKTOR KETERLIBATAN REMAJA DENGAN MASALAH SOSIAL”.
Kajian ini dijalankan oleh Absha Atiah Abu Bakar dan Mohd. Isa Hamzah dari Universiti Kebangsaan Malaysia. Mereka menerokai faktor-faktor yang mempengaruhi isu sosial dalam kalangan remaja, dengan memberi tumpuan kepada sekumpulan remaja perempuan di sebuah pusat perlindungan negeri di Selangor.
Kajian ini mendapati bahawa pengaruh diri sendiri, ibu bapa, media, dan pengaruh rakan sebaya semuanya mempengaruhi tingkah laku sosial remaja secara sederhana. Perbezaan yang signifikan berkaitan usia turut diperhatikan dalam kesan faktor diri sendiri dan media terhadap isu sosial remaja.
Dapatan kajian ini mencadangkan agar ibu bapa, sekolah, dan pertubuhan bukan kerajaan (NGO) mempertimbangkan faktor-faktor ini dalam merangka strategi untuk mencegah masalah sosial dalam kalangan remaja.
Terdapat banyak faktor yang menyumbang kepada gejala sosial dalam kalangan remaja. Antaranya ialah:
Faktor keluarga
- Keluarga yang berpecah-belah atau tidak harmoni
- Kurang perhatian dan kasih sayang daripada ibu bapa
- Penderaan fizikal, emosi, atau seksual dalam keluarga
- Kemiskinan dan tekanan kewangan keluarga
Pengaruh rakan sebaya
- Tekanan untuk menyesuaikan diri dengan tingkah laku atau gaya hidup rakan sebaya
- Pengaruh negatif daripada rakan-rakan yang terlibat dalam aktiviti tidak sihat
- Keinginan untuk diterima dan diiktiraf oleh kumpulan rakan sebaya
Persekitaran sosial
- Keterdedahan kepada persekitaran yang berisiko tinggi, seperti kawasan perumahan yang terlibat dengan jenayah atau penyalahgunaan dadah
- Kekurangan kemudahan rekreasi atau aktiviti yang sihat untuk remaja
- Pengaruh media massa yang menggambarkan tingkah laku negatif sebagai sesuatu yang menarik atau menyeronokkan
Faktor sekolah
- Sistem pendidikan yang terlalu berorientasikan peperiksaan dan kurang penekanan pada pembangunan holistik pelajar
- Guru yang kurang peka atau tidak mempunyai kemahiran untuk mengenal pasti dan membantu pelajar yang berisiko
- Buli atau diskriminasi di sekolah yang menjejaskan kesejahteraan emosi pelajar
Masalah kesihatan mental
- Kekurangan kesedaran dan pemahaman tentang penjagaan kesihatan mental
- Stigma atau rasa malu untuk mendapatkan bantuan bagi masalah kesihatan mental
- Akses yang terhad kepada perkhidmatan kaunseling atau sokongan kesihatan mental
Faktor individu
- Kekurangan kemahiran daya tindak untuk menangani tekanan atau konflik
- Harga diri yang rendah atau masalah identiti diri
- Keinginan untuk mencuba pengalaman baru atau mengambil risiko
Usaha untuk menangani masalah gejala sosial ini perlu melibatkan kerjasama pelbagai pihak, termasuk keluarga, sekolah, masyarakat, dan agensi kerajaan yang berkaitan.
Bagaimana Cara Untuk Mengatasi Masalah Gejala Sosial?
Untuk mengatasi gejala sosial dalam kalangan remaja, pendekatan yang menyeluruh dan melibatkan kerjasama pelbagai pihak adalah penting. Berikut adalah beberapa strategi yang boleh dipertimbangkan:
Memperkukuh institusi keluarga
- Mempromosikan komunikasi yang sihat dan hubungan yang positif antara ibu bapa dan anak-anak
- Menyediakan program pendidikan keibubapaan untuk membantu ibu bapa memperoleh kemahiran dan pengetahuan dalam membesarkan anak-anak
- Menggalakkan penglibatan ibu bapa dalam kehidupan dan pendidikan anak-anak mereka
Memperkasakan sistem sokongan sekolah
- Mewujudkan persekitaran sekolah yang selamat, inklusif, dan menyokong perkembangan holistik pelajar
- Melatih guru untuk mengenal pasti dan membantu pelajar yang berisiko atau menunjukkan tanda-tanda awal gejala sosial
- Melaksanakan program pencegahan dan intervensi di sekolah, seperti program anti-buli atau pendidikan pencegahan dadah
Menyediakan perkhidmatan sokongan yang mudah diakses
- Meningkatkan akses kepada perkhidmatan kaunseling dan sokongan kesihatan mental untuk remaja
- Mewujudkan pusat sehenti atau talian bantuan untuk remaja yang memerlukan bantuan atau sokongan
- Bekerjasama dengan pertubuhan bukan kerajaan (NGO) untuk menyediakan perkhidmatan sokongan khusus, seperti pemulihan dadah atau perlindungan mangsa penderaan
Mempromosikan aktiviti yang sihat dan pembangunan kemahiran
- Menyediakan kemudahan rekreasi dan aktiviti kokurikulum yang pelbagai untuk menggalakkan penggunaan masa lapang secara positif
- Melaksanakan program pembangunan kemahiran hidup, seperti kemahiran komunikasi, penyelesaian masalah, dan daya tindak
- Menggalakkan penglibatan remaja dalam aktiviti sukarelawan atau khidmat masyarakat untuk memupuk tanggungjawab sosial dan empati
Meningkatkan kesedaran dan pendidikan masyarakat
- Melaksanakan kempen kesedaran awam tentang gejala sosial dan cara-cara pencegahan
- Mempromosikan norma dan nilai sosial yang positif melalui media massa dan platform lain
- Menggalakkan dialog dan perbincangan terbuka tentang isu-isu gejala sosial dalam masyarakat
Menambahbaik dasar dan perundangan
- Mengkaji semula dan menambahbaik dasar dan undang-undang berkaitan perlindungan kanak-kanak dan remaja
- Menguatkuasakan undang-undang secara tegas dan konsisten untuk membendung aktiviti jenayah yang melibatkan remaja
- Memperuntukkan sumber yang mencukupi untuk program pencegahan dan pemulihan gejala sosial
Untuk menangani gejala sosial dalam kalangan remaja, ia memerlukan komitmen jangka panjang dan tindakan bersepadu daripada pelbagai pihak berkepentingan.
Dengan kerjasama dan usaha yang berterusan, kita dapat membina persekitaran yang lebih sihat dan menyokong untuk remaja kita berkembang menjadi individu yang berjaya dan menyumbang kepada masyarakat.
